برنامه هفتگی هیئت عزاداران حسینیه قاضی جهان در حسینیه برگزارخواهدشد.
زمان:روزپنج شنبه مورخه:1394/06/05 ساعت 22:30 الی 24:00
مکان:خیابان اصلی-به نشانی پرچم
به چیزهایى که نماز را باطل مى کند،
مبطلات نماز گفته مى شودو آنها عبارتند از:
1 ـ از بین رفتن یکى از شرایط در بین نماز.
2 ـ پـیـش آمـدن چـیـزى ـ
از روى عـمـد، سـهـو یـا نـاچـارى ـ کـه وضـو یـا غسل را باطل مى کند
3 ـ روى هم گذاشتن دست ها.
4 ـ آمین گفتن پس از حمد.
5 ـ روبر گرداندن از قبله ، از روى عمد یا فراموشى... ادامه مطلب ...
مرد فقیری از خدا سوال کرد: چرا من اینقدر فقیر هستم؟
خدا پاسخ داد: چون یاد نگرفته ای که بخشش کنی!
مرد پاسخ داد: من چیزی ندارم که ببخشم…
خدا پاسخ داد: چرا!!!! محدود چیزهایی داری!
یک صورت که میتوانی لبخند بر آن داشته باشی!
یک دهان که می توانی از دیگران تمجید کنی وحرف خوب بزنی!
یک قلب که می توانی بروی دیگران بگشایی!
چشمانی که میتوانی با آنها به دیگران با نیت خوب نگاه کنی!
فقر واقعی فقر روحــــی ست.دل آدم ها خیلی ساده گرم میشود.
به اطلاع عموم اهالی محترم قاضی جهان میرساند؛باتوجه به ابلاغیه هیات امناءمسجدجامع،مراسم سالروزشهادت حضرت امام جعفرصادق(ع) بعدازظهرازساعت:19/00 تااذان مغرب وعشاء برگزارخواهد شد.
اسم : جعفر
لقبها : صادق- مصدق - محقق - کاشف الحقایق - فاضل - طاهر
- قائم - منجی - صابر
کنیه : ابوعبدالله - ابواسماعیل
- ابوموسی
نام پدر : حضرت امام محمد باقر ( علیه السلام )
نام مادر : فاطمه ( ام فروه ) دختر قاسم بن محمد بن ابی
بکر
زمان تولد : هفدهم ربیع
الاول سال 83 هجری
در روز جمعه یا دوشنبه ( بنا بر اختلاف ) در هنگام طلوع
فجر مصادف با میلاد حضرت رسول . بعضی ولادت ایشان را روز
سه شنبه هفتم رمضان و سال ولادت ایشان را نیز برخی سال 80
هجری ذکر کرده اند .
محل تولد : مدینه منوره
عمر شریفش : 65 سال
مدت امامت : 34 سال
زمان رحلت ( شهادت ) : 25 شوال سال 148 هجری درباره زمان
شهادت نیز گروهی ماه شوال و دسته ای دیگر 25 رجب را بیان
کردند .
قاتل : منصور دوانیقی بوسیله زهر
محل دفن : قبرستان بقیع
زنان معروف حضرت : حمیده دختر صاعد مغربی ، فاطمه دختر
حسین بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب( علیهم السلام )
فرزندان پسر : موسی ( علیه السلام ) - اسماعیل
- عبدالله - افطح - اسحاق - محمد - عباس - علی
فرزندان دختر : ام فروه - فاطمه - اسما که اسماعیل ،
عبدالله وام فروه مادرشان فاطمه دختر حسین بن علی بن حسین
( علیهما السلام )( نوه امام سجاد ) است . وامام موسی کاظم
(علیه السلام) ، اسحاق و محمد که مادرشان حمیده خاتون می
باشد . وعباس ، علی ، اسماء و فاطمه که هر یک از مادری به
دنیا آمده اند .
نقش روی انگشتر حضرت : ما شاء الله لا قوة إلا بالله ،
أستغفرالله .
اصحاب معروف امام صادق (علیه السلام) : ابان بن تغلب -
اسحاق بن عمار- برید - صفوان بن مهران - ابوحمزه ثمالی –
حریر بن عبدالله سجستانی زراره بن اعین شیبانی - عبدالله
بن ابی یعفور-عمران بن عبدالله اشعری قمی .
روز زیارت ایشان : روزهای سه شنبه می باشد .
رخسار حضرت : بیشتر شمایل آن حضرت مثل پدرشان امام باقر
(علیه السلام) بود . جز آنکه کمی لاغرتر و بلند تر بودند .
مردی میانه بالا ، سفید روی ، پیچیده موی و پیوسته صورتشان
چون آفتاب می درخشید . در جوانی موهای سرشان سیاه و در
پیری سفیدی موی سرشان بر وقار و هیبتشان افزوده بود . بینی
اش کشیده و وسط آن اندکی برآمده بود وبر گونه راستش خال
سیاه رنگی داشت .
ریش مبارک آن جناب نه زیاد پرپشت و نه زیاد کم پشت بود .
دندانهایش درشت و سفید بود ومیان دو دندان
پیشین آن گرامی فاصله وجود داشت . بسیار لبخند می زد و چون
نام پیامبر برده می شد رنگ از رخسارش تغییر می کرد .
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رئیس مذهب جعفرى ( شیعه ) در روز
17ربیع الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود .
پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش "ام فروه" دختر قاسم بن محمد بن
ابى بکر مىباشد.
کنیه آن حضرت : "ابو عبدالله" و لقبش "صادق" است . حضرت صادق تا سن
12 سالگى معاصر جد گرامیش حضرت سجاد بود و مسلما تربیت اولیه او تحت نظر
آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش جدش خوشهچینى کرده
است .
پس از رحلت امام چهارم مدت 19 سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد
باقر ( ع ) زندگى کرد و با این ترتیب 31 سال از دوران عمر خود را در
خدمت جد و پدر بزرگوار خود که هر یک از آنان در زمان خویش حجت خدا بودند
، و از مبدأ فیض کسب نور مىنمودند گذرانید .
بنابراین صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى که هر امامى آن را دار
مىباشد ، بهرهمندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد که آن حضرت با
استعداد ذاتى و شم علمى و ذکاوت بسیار ، به حد کمال علم و ادب رسید و
در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش گردید .
پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34 سال نیز دوره امامت او بود که در این
مدت "مکتب جعفرى" را پایهریزى فرمود و موجب بازسازى و زنده نگهداشتن
شریعت محمدى ( ص ) گردید .
زندگى پر بار امام جعفر صادق ( ع ) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنى
امیه ( هشام بن عبدالملک - ولید بن یزید - یزید بن ولید - ابراهیم بن
ولید - مروان حمار ) که هر یک به نحوى موجب تألم و تأثر و کدورت روح
بلند امام معصوم ( ع ) را فراهم مىکردهاند ، و دو نفر از خلفاى عباسى (
سفاح و منصور ) نیز در زمان امام ( ع ) مسند خلافت را تصاحب کردند و
نشان دادند که در بیداد و ستم بر امویان پیشى گرفتهاند ، چنانکه امام
صادق ( ع ) در 10 سال آخر عمر شریفش در ناامنى و ناراحتى بیشترى بسر
مىبرد .
عصر امام صادق ( ع ) یکى از طوفانىترین ادوار تاریخ اسلام است که از
یک سواغتشاشها و انقلابهاى پیاپى گروههاى مختلف ، بویژه از طرف
خونخواهان امام حسین ( ع ) رخ مىداد ، که انقلاب "ابو سلمه" در کوفه
و "ابو مسلم" در خراسان و ایران از مهمترین آنها بوده است . و همین
انقلاب سرانجام حکومت شوم بنى امیه را برانداخت و مردم را از یوغ ستم
و بیدادشان رها ساخت . لیکن سرانجام بنى عباس با تردستى و توطئه ،
بناحق از انقلاب بهره گرفته و حکومت و خلافت را تصاحب کردند . دوره
انتقال حکومت هزار ماهه بنى امیه به بنى عباس طوفانىترین و پر هرج و
مرج ترین دورانى بود که زندگى امام صادق ( ع ) را فراگرفته بود .
و از دیگر سو عصر آن حضرت ، عصر برخورد مکتبها و ایدئولوژیها و عصر تضاد
افکار فلسفى و کلامى مختلف بود ، که از برخورد ملتهاى اسلام با مردم
کشورهاى فتح شده و نیز روابط مراکز اسلامى با دنیاى خارج ، به وجود
آمده و در مسلمانان نیز شور و هیجانى براى فهمیدن و پژوهش پدید آورده
بود .
عصرى که کوچکترین کم کارى یا عدم بیدارى و تحرک پاسدار راستین اسلام
، یعنى امام ( ع ) ، موجب نابودى دین و پوسیدگى تعلیمات حیاتبخش
اسلام ، هم از درون و هم از بیرون مىشد .
اینجا بود که امام ( ع ) دشوارى فراوان در پیش و مسؤولیت عظیم بر دوش
داشت . پیشواى ششم در گیر و دار چنین بحرانى مىبایست از یک سو به فکر
نجات افکار توده مسلمان از الحاد و بىدینى و کفر و نیز مانع انحراف
اصول و معارف اسلامى از مسیر راستین باشد ، و از توجیهات غلط و وارونه
دستورات دین به وسیله خلفاى وقت جلوگیرى کند .
علاوه بر این ، با نقشهاى دقیق و ماهرانه ، شیعه را از اضمحلال و
نابودى برهاند ، شیعهاى که در خفقان و شکنجه حکومت پیشین ، آخرین
رمقها را مىگذراند ، و آخرین نفرات خویش را قربانى مىداد ، و رجال و
مردان با ارزش شیعه یا مخفى بودند ، و یا در کر و فر و زرق و برق حکومت
غاصب ستمگر ذوب شده بودند ، و جرأت ابراز شخصیت نداشتند ، حکومت جدید هم
در کشتار و بىعدالتى دست کمى از آنها نداشت و وضع به حدى خفقانآور و
ناگوار و خطرناک بود که همگى یاران امام ( ع ) را در معرض خطر مرگ قرار
مىداد ، چنانکه زبدههایشان جزو لیست سیاه مرگ بودند .
"جابر جعفى" یکى از یاران ویژه امام است که از طرف آن حضرت براى
انجام دادن امرى به سوى کوفه مىرفت . در بین راه قاصد تیز پاى امام
به او رسید و گفت : امام ( ع ) مىگوید : خودت را به دیوانگى بزن ،
همین دستور او را از مرگ نجات داد و حاکم کوفه که فرمان محرمانه ترور
را از طرف خلیفه داشت از قتلش به خاطر دیوانگى منصرف شد .
جابر جعفى که از اصحاب سر امام باقر ( ع ) نیز مىباشد مىگوید : امام
باقر ( ع ) هفتاد هزار بیت حدیث به من آموخت که به کسى نگفتم و
نخواهم گفت ...
او روزى به حضرت عرض کرد مطالبى از اسرار به من گفتهاى که سینهام
تاب تحمل آن را ندارد و محرمى ندارم تا به او بگویم و نزدیک است
دیوانه شوم .
امام فرمود : به کوه و صحرا برو و چاهى بکن و سر در دهانه چاه بگذار و
در خلوت چاه بگو : حدثنى محمد بن على بکذا وکذا ... ، ( یعنى امام باقر
( ع ) به من فلان مطلب را گفت ، یا روایت کرد ) .
آرى ، شیعه مىرفت که نابود شود ، یعنى اسلام راستین به رنگ خلفا
درآید ، و به صورت اسلام بنى امیهاى یا بنى عباسى خودنمایى کند .
در چنین شرایط دشوارى ، امام دامن همت به کمر زد و به احیا و بازسازى
معارف اسلامى پرداخت و مکتب علمى عظیمى به وجود آورد که محصول و
بازده آن ، چهار هزار شاگرد متخصص ( همانند هشام ، محمد بن مسلم و ... )
در رشتههاى گوناگون علوم بودند ، و اینان در سراسر کشور پهناور اسلامى
آن روز پخش شدند .
هر یک از اینان از طرفى خود ، بازگوکننده منطق امام که همان منطق
اسلام است و پاسدار میراث دینى و علمى و نگهدارنده تشیع راستین بودند ،
و از طرف دیگر مدافع و مانع نفوذ افکار ضد اسلامى و ویرانگر در میان
مسلمانان نیز بودند .
تأسیس چنین مکتب فکرى و این سان نوسازى و احیاگرى تعلیمات اسلامى ،
سبب شد که امام صادق ( ع ) به عنوان رئیس مذهب جعفرى ( تشیع ) مشهور
گردد .
لیکن طولى نکشید که بنى عباس پس از تحکیم پایههاى حکومت و نفوذ خود ،
همان شیوه ستم و فشار بنى امیه را پیش گرفتند و حتى از آنان هم گوى
سبقت را ربودند. .
امام صادق ( ع ) که همواره مبارزى نستوه و خستگىناپذیر و انقلابیى
بنیادى در میدان فکر و عمل بوده ، کارى که امام حسین ( ع ) به صورت
قیام خونین انجام داد ، وى قیام خود را در لباس تدریس و تأسیس مکتب و
انسان سازى انجام داد و جهادى راستین کرد .
اختلافات سیاسى بین امویان و عباسیان و تقسیم شدن اسلام به فرقههاى
مختلفو ظهور عقاید مادى و نفوذ فلسفه یونان در کشورهاى اسلامى ، موجب
پیدایش یک نهضت علمى گردید . نهضتى که پایههاى آن بر حقایق مسلم
استوار بود . چنین نهضتى لازم بود ، تا هم حقایق دینى را از میان
خرافات و موهومات و احادیث جعلى بیرون کشد و هم در برابر زندیقها و
مادیها با نیروى منطق و قدرت استدلال مقاومت کند و آراى سست آنها را
محکوم سازد . گفتگوهاى علمى و مناظرات آن حضرت با افراد دهرى و مادى
مانند "ابن ابى العوجاء" و "ابو شاکر دیصانى" و حتى "ابن مقفع" معروف
است .
به وجود آمدن چنین نهضت علمى در محیط آشفته و تاریک آن عصر ، کار هر
کسى نبود ، فقط کسى شایسته این مقام بزرگ بود که مأموریت الهى داشته
باشد و از جانب خداوند پشتیبانى شود ، تا بتواند به نیروى الهام و پاکى
نفس و تقوا وجود خود را به مبدأ غیب ارتباط دهد ، حقایق علمى را از دریاى
بیکران علم الهى به دست آورد ، و در دسترس استفاده گوهرشناسان حقیقت
قرار دهد .
تنها وجود گرامى حضرت صادق ( ع ) مىتوانست چنین مقامى داشته باشد ،
تنها امام صادق ( ع ) بود که با کنارهگیرى از سیاست و جنجالهاى سیاسى
از آغاز امامت در نشر معارف اسلام و گسترش قوانین و احادیث راستین دین
مبین و تبلیغ احکام و تعلیم و تربیت مسلمانان کمر همت بر میان بست .
زمان امام صادق ( ع ) در حقیقت عصر طلایى دانش و ترویج احکام و تربیت
شاگردانى بود که هر یک مشعل نورانى علم را به گوشه و کنار بردند و در
"خودشناسى" و "خداشناسى" مانند استاد بزرگ و امام بزرگوار خود در هدایت
مردم کوشیدند .
در همین دوران درخشان - در برابر فلسفه یونان - کلام و حکمت اسلامى رشد
کرد و فلاسفه و حکماى بزرگى در اسلام پرورش یافتند . همزمان با نهضت
علمى و پیشرفت دانش بوسیله حضرت صادق ( ع ) در مدینه ، منصور خلیفه
عباسى که از راه کینه و حسد ، به فکر ایجاد مکتب دیگرى افتاد که هم
بتواند در برابر مکتب جعفرى استقلال علمى داشته باشد و هم مردم را
سرگرم نماید و از خوشهچینى از محضر امام ( ع ) بازدارد .
بدین جهت منصور مدرسهاى در محله "کرخ" بغداد تأسیس نمود . منصور در این
مدرسه از وجود ابو حنیفه در مسائل فقهى استفاده نمود و کتب علمى و
فلسفى را هم دستور داد از هند و یونان آوردند و ترجمه نمودند ، و نیز مالک
را - که رئیس فرقه مالکى است - بر مسند فقه نشاند ، ولى این مکتبها
نتوانستند وظیفه ارشاد خود را چنانکه باید انجام دهند .
امام صادق ( ع ) مسائل فقهى و علمى و کلامى را که پراکنده بود ، به
صورت منظم درآورد ، و در هر رشته از علوم و فنون شاگردان زیادى تربیت
فرمود که باعث گسترش معارف اسلامى در جهان گردید . دانشگسترى امام (
ع ) در رشتههاى مختلف فقه ، فلسفه و کلام ، علوم طبیعى و ... آغاز شد
. فقه جعفرى همان فقه محمدى یا دستورهاى دینى است که از سوى خدا به
پیغمبر بزرگوارش از طریق قرآن و وحى رسیده است .
بر خلاف سایر فرقهها که بر مبناى عقیده و رأى و نظر خود مطالبى را کم
یا
زیاد مىکردند ، فقه جعفرى توضیح و بیان همان اصول و فروعى بود که در
مکتب اسلام از آغاز مطرح بوده است . ابو حنیفه رئیس فرقه حنفى درباره
امام صادق ( ع ) گفت : من فقیهتر از جعفرالصادق کسى را ندیدهام و
نمىشناسم . فتواى بزرگترین فقیه جهان تسنن شیخ محمد شلتوت رئیس
دانشگاه الازهر مصر که با کمال صراحت عمل به فقه جعفرى را مانند مذاهب
دیگر اهل سنت جایز دانست - در روزگار ما - خود اعترافى است بر استوارى
فقه جعفرى و حتى برترى آن بر مذاهب دیگر . و اینها نتیجه کار و عمل آن
روز امام صادق ( ع ) است .
در رشته فلسفه و حکمت حضرت صادق ( ع ) همیشه با اصحاب و حتى کسانى
که از دین و اعتقاد به خدا دور بودند مناظراتى داشته است . نمونهاى از
بیانات امام ( ع ) که در اثبات وجود خداوند حکیم است ، به یکى از
شاگردان واصحاب خود به نام "مفضل بن عمر" فرمود که در کتابى به نام
"توحید مفضل" هم اکنون در دست است . مناظرات امام صادق ( ع ) با
طبیب هندى که موضوع کتاب "اهلیلجه" است نیز نکات حکمتآموز بسیارى
دارد که گوشهاى از دریاى بیکران علم امام صادق ( ع ) است . براى
شناسایى استاد معمولا دو راه داریم ، یکى شناختن آثار و کلمات او ، دوم
شناختن شاگردان و تربیتشدگان مکتبش .
کلمات و آثار و احادیث زیادى از حضرت صادق ( ع ) نقل شده است که ما
حتى قطرهاى از دریا را نمىتوانیم به دست دهیم مگر "نمى از یمى" . اما
شاگردان آن حضرت هم بیش از چهار هزار بودهاند ، یکى از آنها "جابر بن
حیان" است . جابر از مردم خراسان بود . پدرش در طوس به داروفروشى
مشغول بود که به وسیله طرفداران بنى امیه به قتل رسید . جابر بن
حیان پس از قتل پدرش به مدینه آمد . ابتدا در نزد امام محمد باقر ( ع )
و سپس در نزد امام صادق ( ع ) شاگردى کرد . جابر یکى از افراد عجیب
روزگار و از نوابغ بزرگ جهان اسلام است .
در تمام علوم و فنون مخصوصا در علم شیمى تألیفات زیادى دارد ، و در
رسالههاى خود همه جا نقل مىکند که ( جعفر بن محمد ) به من چنین گفت
یا تعلیم داد یا حدیث کرد . از اکتشافات او اسید ازتیک ( تیزآب ) و تیزاب
سلطانى و الکل است .
وى چند فلز و شبه فلز را در زمان خود کشف کرد . در دوران "رنسانس اروپا"
در حدود 30. رساله از جابر به زبان آلمانى چاپ و ترجمه شده که در
کتابخانههاى برلین و پاریس ضبط است .
حضرت صادق ( ع ) بر اثر توطئههاى منصور عباسى در سال 148 هجرى مسموم و
در قبرستان بقیع در مدینه مدفون شد . عمر شریفش در این هنگام 65 سال
بود . از جهت اینکه عمر بیشترى نصیب ایشان شده است به "شیخ الائمه"
موسوم است .
حضرت امام صادق ( ع ) هفت پسر و سه دختر داشت .
پس از حضرت صادق ( ع ) مقام امامت بنا به امر خدا به امام موسى
کاظم ( ع ) منتقل گردید .
دیگر از فرزندان آن حضرت اسمعیل است که بزرگترین فرزند امام بوده و
پیش از وفات حضرت صادق ( ع ) از دنیا رفته است . طایفه اسماعیلیه به
امامت وى قائلند .
حضرت صادق ( ع ) مانند پدران بزرگوار خود در کلیه صفات نیکو و سجایاى
اخلاقى سرآمد روزگار بود . حضرت صادق ( ع ) داراى قلبى روشن به نور
الهى و در احسان و انفاق به نیازمندان مانند اجداد خود بود . داراى حکمت
و علم وسیع و نفوذ کلام و قدرت بیان بود .
با کمال تواضع و در عین حال با نهایت مناعت طبع کارهاى خود را شخصا
انجام مىداد ، و در برابر آفتاب سوزان حجاز بیل به دست گرفته ، در
مزرعه خود کشاورزى مىکرد و مىفرمود : اگر در این حال پروردگار خود را
ملاقات کنم خوشوقت خواهم بود ، زیرا به کد یمین و عرق جبین آذوقه و
معیشت خود و خانوادهام را تأمین مىنمایم .
ابن خلکان مىنویسد : امام صادق ( ع ) یکى از ائمه دوازدهگانه مذهب
امامیه و از سادات اهل بیت رسالت است . از این جهت به وى صادق
مىگفتند که هر چه مىگفت راست و درست بود و فضیلت او مشهورتر از آن
است که گفته شود . مالک مىگوید : با حضرت صادق ( ع ) سفرى به حج
رفتم ، چون شترش به محل احرام رسید ، امام صادق ( ع ) حالش تغییر کرد
، نزدیک بود از مرکب بیفتد و هر چه مىخواست لبیک بگوید ، صدا در گلویش
گیر مىکرد . به او گفتم : اى پسر پیغمبر ، ناچار باید بگویى لبیک ، در
جوابم فرمود : چگونه جسارت کنم و بگویم لبیک ، مىترسم خداوند در جوابم
بگوید : لا لبیک ولا سعدیک .
خــدایـــا دلـــم پـــرواز میخواد...!
خدایا آسمان ات چه مزه ای ست؟ من که فقط زمین خورده ام!
عجب ذکریه این الـــهی الـــعفو...!توی یه لحظه تموم گذشته ات رو از جلو
چشات عبور میده...!
پی نوشت:
خدایا روز به روز بر خویشتن داریم بیفزای!
حکمت ۴۲۴ نهج البلاغه:
بردباری پرده ای است پوشاننده،و عقل شمشیری است برّان،پس کمبودهای
اخلاقی خود را با بردباری بپوشان،و هوای نفس خود را با شمشیر عقل بکش.
نکته های ناب اخلاقی از محضر آیت الله العظمی بهجت
1- برای قبول شدن اعمال ماه رمضان این عمل وارد شده است: عمل شریفی که سید قدس سره
آن را در (اقبال) از (جعفر بن محمد الدوریستی) از کتاب (حسنی) از پیامبر (ص) روایت کرده است
که فرمودند: (کسی که در شب آخر ماه رمضان ده رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت یک بار فاتحه
الکتاب و ده بار قل هو الله احد بخواند و در سجده و رکوع خود ده بار بگوید:
(سُبحان اللهِ وَالحَمدُ للهِ و لا اِلهَ الا اللهُ وَاللهُ اَکبَرُ) و در هر دو رکعت یک بار تشهد خوانده و
سپس سلام بدهد، و در پایان ده رکعت نماز بعد از سلام دادن صدبار (استغفرالله) بگوید و هنگامی
که از استغفار فارغ شد سجده کند و در سجده بگوید:
(یا حَیُّ یا قَیُّومُ یا ذَالجَلالِ وَالاکرام یا رحمن الدنیا رَحمنَالدُّنیا والاخِرَه وَرَحیمَهُما، یا الهَ
الاوَّلینَ والاخِرینَ اِغفِرلَنا ذُنوبَنا و تَقَبَّل مِنّا صَلواتَنا و صیامَنا و قیامَنا)
- قسم به کسی که مرا بحق به پیامبری برانگیخت، جبرئیل بنقل از اسرافیل و او از
پروردگار متعال به من خبر داد که: - او سرش را از سجده برنمی دارد مگر این که خداوند
او را آمرزیده، ماه رمضان را از او قبول نموده و از گناهانش میگذرد، گرچه هفتاد گناه انجام
داده باشد که هر کدام از آنان بزرگتر از گناهان بندگان باشد، و از تمام اهالی منطقهای که
در آن است قبول میکند تا این که فرمود:
(این هدیه، مخصوص من و مردان و زنان امتم میباشد
و خداوند متعال آن را به هیچکدام از پیامبران و مردم قبل از من نداده است.)
مومنی که در پی اصلاح مردم بوده و بهرهای از رحمت خداوندی دارد، باید این نماز را بخاطر
خیر زیادی که برای بندگان خدا دارد بخواند. عالمی که در طول ماه برای هدایت مردم و اصلاح اعمال
آنان در جایگاه وعظ نشسته بود چگونه میتواند نسبت به این عمل جزیی که حتی باندازه
یک جلسه وعظ نیز زحمت ندارد بی تفاوت باشد در حالی که بخوبی میداند که موعظههای
او برای تمامی کسانی که در مجلس وعظ او حضور پیدا میکنند سودمند نیست، چه رسد
به اهل منطقهاش که ممکن است گاهی جمعیت آن به چند میلیون نفر برسد و نیز فایده وعظ
برای آنان یک دهم فایده آمرزش و قبول تمامی اعمال این ماه که در روایت آمده نیست.
اگر کسی بگوید که روایت قطعی نیست. در جواب او باید گفت: با تمسک به (روایات تسامح)
این مشکل حل میگردد و اگر باز بگوید: فرض کن (روایات تسامح) این روایات را مانند روایات
قطعی گردانید، ولی از کجا یقین کنیم که این عمل قبول میگردد تا به فایده مذکور یقین پیدا کنیم؟
در جواب میگوییم: این اشکال در وعظ نیز موجود است، در حالی که این مشکل در این عمل
کمتر از وعظ میباشد. زیرا اصلاح نیت در وعظ از چند جهت مشکلتر از اصلاح نیت در عبادات است.
که واضحترین آن همین است که وعظ مناسب با دوستی مقام است، همچنین وعظ فقط
در میان جمعیت کثیری از مردم امکانپذیر است که موجب مشکل شدن اصلاح نیت میگردد.
منبع : تبیان
در مکتوب امام حسن عسکری(ع) به ابن بابویه قمی (ره) سه مرتبه
سفارش به نماز شب را می فرماید : «علیک بصلوه اللیل».
اینک برای نمونه چند
اثر از آثار دنیوی و اخروی ذکر می گردد
سحر خیزی برای حفظ و صحت و سلامتی بدن خیلی نفع دارد
چنانچه از امیرالمومنین(ع) روایت شده کسی که زیاد می خوابد
خصوصا وقت سحر، سنگین و کِسِل است.
نماز
شب نور چشم را زیاد و رزق را توسعه می دهد و موجی محبت می گردد.
در حدیث است که زنی آمد نزد حضرت صادق(ع) عرض کرد
ای پسر پیغمبر(ص) شوهرم مرا دوست نمی دارد چه کنم؟
حضرت فرمود : «علیک بصلوه اللیل» برو نماز شب بخوان.
پس از چندی خدمت حضرت رسید و تشکر کرد و گفت :
شوهرم از آن وقت هیچ کس را به اندازه من دوست نمیدارد
و گفت خدا رحمت کند زنی را که سحر برخیزد و شوهرش را بیدار کند
و همچنین مردی که برخیزد و زنش را بیدار کند و نماز شب بخوانند.
یکی از بزرگان دین که نام او را شیخ نجیب الدین می
گفتند تعریف می کرد
که : شبی از شبها خوابم نبرد و هرچه کردم استراحت کنم نتوانستم .
تصمصم گرفتم حرکت کرده و به گورستان بصره بروم و دعایی برای اموات
بخوانم، شاید قلبم آرام گیرد و بخوابم . به دنبال همان تصمیم به گورستان
رفتم ، شب از نیمه گذشته بود ، دیدم که چهار نفر جنازه ای را به دوش گرفته
و وارد قبرستان شدند . با خود گفتم که شاید آن را کشته اند که این وقت شب
برای خاک کردن آورده اند ، پیش رفته و گفتم : شما را به خدا سوگند
می دهم راستش را بگویید آیا این جنازه را شما کشته اید یا دیگری ؟ ...
امیر المؤمنین علی (ع) روایت کرده که رسول خدا (ص) روزی برای ما خطبه خواند و در ضمن آن فرمود:
1.ای مردم !ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به سوی شما آمده است.
2.ماهی که نزد خدا بهترین ماه ها است.
3.روزهایش بهترین روزهاست.
4.شبهایش بهترین شب ها است.
5.ساعتهایش بهترین ساعت ها است.
6.ماهی است که به میهمانی خدا دعوت شده اید و از اهل کرامت خدا قرار داده شده اید.
7.نفس های شما ثواب تسبیح دارد.
8.خواب تان ثواب عبادت دارد.
9.اعمال شما در این ماه مقبول است.
10.دعای تان مستجاب می شود.
11.پس با نیت های صادق و قلب های پاک خدا را بخوانید که شما را برای روزه داری و قرائت قرآن توفیق عطا کند.
12.شقی و بدبخت کسی است که در این ماه بزرگ از آمرزش خدا محروم بماند.
13.با گرسنگی و تشنگی خودتان .گرسنگی و تشنگی روز قیامت را به یاد آورید و به فقرا و مساکین صدقه بدهید.
14.بزرگترها را احترام کنید و به خردسالان ترحم کنید.
15.نسبت به خویشان صله رحم کنید.
16.زبانتان را حفظ کنید .
17.چشم تان را از آنچه حرام است بپوشانید.
18.گوش تان را از شنیدن محرمات باز دارید.
19.با یتیمان مردم مهربانی کنید تا با یتیمان شما مهربانی کنند.
20.از گناهانتان توبه کنید.
21.در اوقات نماز دست هایتان را برای دعا بردارید زیرا این ساعت ها بهترین ساعت ها است
که خدا به مردم نظر رحمت می کند.
22.مناجات شان را اجابت می کند و ندایشان را لبیک می گوید.
23.به سؤال کننده عطا کرده و دعوت شان را اجابت می نماید.
24.ای مردم! نفوس شما در گرو اعمال تان می باشد .پس به وسیله ی استغفار آن ها را آزاد سازید.
25.پشت شما با گناه سنگین شده با طول سجود بارتان را سبک کنید.
26.بدانید که خدا به عزت خودش سوگند یاد کرده که نماز گزاران و سجده کنندگان را عذاب نکند و آن ها
را در قیامت از آتش دوزخ نترساند.
27.ای مردم!هر کس در این ماه روزه دار مؤمنی را افطار دهد ثواب آزاد کردن بنده ای به او عطا خواهد شد
و گناهان گذشته اش مورد عفو قرار خواهد گرفت.گفته شد یا رسول الله همه ما قدرت نداریم که روزه دار
را افطار دهیم .حضرت(ص) فرمود:« از آتش دوزخ بپرهیزید!گر چه با یک خرما یا یک شربت آب باشد!»
28.ای مردم! هر کس در این ماه اخلاقش را نیک گرداند در قیامت حسابش را آسان خواهد نمود.
29.هر کس در این ماه شرش را از مردم باز دارد خدا در قیامت غضبش را از او باز خواهد داشت.
30.هر کس که در این ماه کار بنده اش را سبک گرداند خدا در قیامت حسابش را آسان خواهد نمود.
وسایل الشیعه جلد 7 صفحه 227
باتشکر ویژه از جناب آقای علیرضا زارع به جهت ارسال تعدادی از عکسهای افطاری مسجدجامع قاضی جهان
ماه مبارک رمضان، ماه طهارت است. ماهی که بنده وجود خود را از تمایلات مادی
و حیوانی زدوده و با روزه ضمن تطهیر جسم، به تطهیر جان نیز می پردازد تا
روحش در عالم پاکی و رشد و تعالی، از انوار هدایت بخش خدای متعال بهره مند شود.
پس می توان گفت حقیقت ماه رمضان عبارت است از: آزادی از خود؛ آزادی از خود
حیوانی، و تولد خود الهی. ماه مبارک رمضان، ماه تخلق به اخلاق الهی است
و حقیقت و باطن آن عبارت است از: رسیدن به لقای خداوند.
در حدیثی آمده است که خداوند سبحان فرمود: «الصَّوْمُ لِی وَ أَنَا أَجْزِی بِه»؛
(شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 75) روزه مال من است و من خود به آن
جزا می دهم. بعضی کلمه «اجزی» در این روایت را به صیغه مجهول «اُجزَی» خوانده اند؛
یعنی روزه برای من است و من پاداش آن هستم. حیف است که انسان به خودش
و به غیر خدا و به هر آنچه که متغیر است، دل ببندد؛ زیرا هرچه غیر خدا است، در
معرض زوال و تغییر است و نمی تواند جزای انسان باشد؛ جزای روزه دار، لقای
حق است. (جوادی آملی، عبد الله، حکمت عبادات، ص 33و131- 135و 145- 147)
بعد از مقدمه ای که در مورد ماه رمضان ذکر کردیم، در این مقاله احکام،
به بیان چند پرسش و پاسخ در باب روزه و روزه داری می پردازیم:
سوال: آیا مسافر بدون قصد ده روز می تواند روزه مستحبی بگیرد؟
مراجع عظام تقلید می فرمایند: مسافر نمی تواند روزه مستحبی بگیرد و اگر نذر کند
روزه بگیرد و روز آن را معین نکند، نمىتواند آن را در سفر به جا آورد. ولى چنانچه
نذر کند که روز معینى را در سفر روزه بگیرد باید آن را در سفر به جا آورد.
(توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج 1، ص 952)
اما مسافر مىتواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدینه طیبه روزه مستحبى بگیرد.
(توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج 1، ص 953،
(آیات عظام: خوئى، تبریزى، سیستانى، زنجانى) و أحوط این است که آن سه
روز، روزهاى چهار شنبه و پنجشنبه و جمعه باشد. هر چند عده ای روزه گرفتن
در سفر را مکروه می دانند و حتی در خصوص این سه روز روزه ای که برای برآورده
شدن حاجت در مدینه گرفته می شود بیان می دارند
که جواز روزه در این صورت خالى از قوّت نیست لیکن احوط ترک آن است.
(مجمع الرسائل (المحشى لصاحب الجواهر)، ج 1، ص 432)
پاسخ حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) در خصوص سۆال مذکور
به این شرح است:
روزه مستحبی در سفر جایز است، هر چند احتیاط ترک آن است،
مگر در برخی موارد مانند سه روز روزه مستحبی در مدینة النبی (صلی الله علیه و آله)
برای برآورده شدن حاجت.
سۆال: کفاره باید به چه مصرفی برسد آیا می توان به مصرف مدرسه سازی،
خانه سازی، خرج جهیزیه عروس و سایر امور خیریه کرد یا خیر؟
جواب: کفاره روزه به صورت طعام (گندم یا آرد و...) باید به فقیر پرداخت شود البته
خود فقیر پس از تصرف مجاز است آن را مصرف کند، و یا به فروش برساند.
(توضیح المسائل 12 مرجع، ج 1، ص 1017، استفتائات رهبری)
سۆال: اگر کسی مدتی خیال می کرده (به خاطر ندانستن مسائل) که روزه هر روز
را که بگیرد کافی است یا هرگاه نخواست می تواند آن را نگیرد
و افطار می کرده و وقتی که جنب بوده نمی گرفته آیا علاوه بر
قضای روزه، کفاره به آنها تعلق می گیرد یا نه؟
جواب: اگر مسئله را نمی دانسته و احتمال خلاف هم نمی داده است قضای
روزه های نگرفته را بجا آورده و پرداخت کفاره عمد لازم نیست.
(استفتائات امام خمینی (ره)، ج 1، ص 330، س 80)
سۆال: اگر کسی در سن 9 سالگی به سن تکلیف رسیده و مادر تأکید کرده که
توانائی روزه گرفتن را ندارد، لذا روزه نگیرد و چند سال به همین نحو روزه نگیرد
و الآن نمی داند که چه مدت را روزه نگرفته است چه باید بکند؟
جواب: به مقداری که یقین دارید که بعد از بلوغ روزه نگرفته اید باید قضا نمایید
و کفاره درفرض مسأله واجب نیست.
(استفتائات امام خمینی (ره)، ج 1، ص 333، س88)
سۆال: کسی که روزه قضا دارد می تواند روزه مستحبی بگیرد؟
اگر حکم مسأله را نمی دانسته بعد از فهمیدن مسأله آیا روزه های
مستحبی به جای قضا حساب می شود یا نه؟
جواب: بجای قضا حساب نمی شود. (استفتائات امام خمینی (ره)، ج 1، ص 336، س96)
سۆال: آیا کسی که قضای روزه ماه رمضان بدهکار است،
می تواند نذر کند و روزه نذر بجا آورد؟
جواب: خیر نمی تواند. (استفتائات امام خمینی (ره)، ج 1، ص 336، س 97)
فرآوری: آمنه اسفندیاری
بخش احکام اسلامی تبیان
منابع:
سایت سبطین
سایت اندیشه قم
سایت اسلام کوئیست
استفتائات امام خمینی (ره)، ج 1
توضیح المسائل 12 مرجع، ج 1
روایت اول
در کتاب بحارالانوار از امام صادق (علیه السلام ) از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم )
روایت کرده که فرمود:
"شهر رمضان شهر الله عزوجل ، و هو شهر یضاعف الله فیه الحسنات ، و یمحو فیه السئیات ، و
هو شهر البرکة ، و هو شهر الانابة ، و هو شهر التوبة و هو شهر المغفرة ، و هو شهر العتق
من النار، و الفوز بالجنة . الا فاجتنبوا فیه کل حرام ، و اکثیروا فیه من تلاوة القرآن ، و سلوا فیه
حوائجکم ، واشتغلوا فیه بذکر ربکم ، و لایکونن شهر رمضان عندکم کغیره من الشهور، فان له عندالله
حرمة و فضلا على سائر الشهور، و لایکونن شهر رمضان یوم صومکم کیوم فطرکم ."(1)
((ماه رمضان ماه خداى عزوجل مى باشد، و آن ماهى است که خداوند کارهاى نیک را در آن دو چندان
کند و بدیها را در آن محو سازد، ماه برکت ، و ماه انابة و بازگشت ، و ماه توبه و ماه آمرزش و
ماه آزادى از آتش دوزخ ، و کامیاب شدن به بهشت است .
هان که در این ماه از هر حرامى خوددارى کنید، و تلاوت قرآن را زیاد کنید. و حاجات خود را
بخواهید، و به یاد پروردگارتان سرگرم باشید، و ماه رمضان نزد شما نباید همانند ماههاى دیگر باشد،
چرا که براى این ماه در پیشگاه خداوند حرمت و برترى بر دیگر ماهها است ، و نباید در ماه
رمضان روز روزه شما مانند روز غیر روزه شما باشد.))
امام
باقر (علیه السلام ) فرمود: هر چیزى را بهارى است و بهار قرآن ماه رمضان
است
روایت دوم
و از امام هشتم (علیه السلام ) روایت کرده که فرمود:
ادامه مطلب ...
دم افطار که بی آب تر و تشنه تــرم
میشوم غرق علمدار،عمو،آب،حــرم
بعد یـــاد تـــو میفتم کـه غریبــی آقا
تو کجا دعوتی افطار؟چرا بی خبرم؟
وَلاَ تُصَعِّرْ خَدَّکَ لِلنَّاسِ وَ لاَ تَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لاَ یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
سوره لقمان آیه 18
از مردم [ از سر تکبّر ] ، رخ بر متاب و در زمین ، متکبّرانه راه مرو
که خداوند ، هیچ متکبّر فخر فروشى را دوست ندارد
به اطلاع عموم اهالی محترم قاضیجهان میرساند؛باتوجه به ابلاغیه هیئت امناءمسجدجامع،اقامه نمازجماعت مغرب وعشاء <درماه مبارک رمضان> به امامت حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج آقاوحیددوست ساعت:22/30 برگزارخواهدشد.