ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
میخواهم داناترین باشم
فرمود:از خدابترس...
میخواهم از خالصان درگاه خداباشم
فرمود:شب و روز قرآن بخوان...
میخواهم از دشمن به من آفتی نرسد
فرمود:به خدا توکل کن...
میخواهم عمر من طولانی باشد
فرمود:صله ی رحم کن...
میخواهم فردابی قیامت ایمن باشم
فرمود:میان شام و خفتن به ذکر خدا مشغول باشم...
میخواهم به آتش دوزخ نسوزم
فرمود:چشم و زبان خود را ببند...
گناهانم به چه چیزی پاک میشود؟
فرمود:به تضرع در درگاه خداوند...
میخواهم روزی من وسیع گردد
فرمود:همیشه با وضو باش...
میخواهم خدای تعالی را درنماز حاضر بیابم
فرمود:در وقت ساختن وضو دقت کن...
میخواهم گورم تنگ نباشد:
فرمود:مداومت کن برسوره ی تبارک...
میخواهم مال من بسیار باشد
فرمود:مداومت کن به سوره ی واقعه در هر شب
میخواهم همیشه در سایه ی حق باشم
فرمود:با خلق خدا نیکی کن...
روزی امیرالمومنین (ع) بر جمعی وارد شدند، از آنها سؤال فرمود:
آیا میدانید امیدبخشترین آیه قرآن کدام است؟
هر کس به فراخور حال خویش آیهای را عنوان کرد، در نهایت امام
به نقل حدیثی از پیغمبر(ص) در این باره پرداخت.
ماه رمضان فرصتی دوباره است تا انسان به مصحف آسمانی نگاهی دوباره
داشته باشد تا علاوه بر قرائت روزانه قرآن کریم، با دقت بیشتری به بیان و
اهداف آیات توجه کند. پس چه نیکوست در ماه مهمانی خدا، هر روز دقایقی را با
قرآن و تفسیر حجتالاسلام والمسلمین محسن قرائتی از آن سپری کنیم.
* امیدبخشترین آیه *
«وَأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ذَلِکَ ذِکْرَى لِلذَّاکِرِینَ»
و در دو طرف روز [=اول و آخر آن] و نخستین ساعات
شب نماز را برپا دار، زیرا خوبیها، بدیها را از میان مىبرد،
این براى پند گیرندگان پندى است. ( هود، ۱۱۴)
-حضرت علی(ع) بر جمعی وارد شده و از آنها سؤال فرمود:
آیا میدانید امیدبخشترین آیه قرآن کدام است؟
هر کس به فراخور حال خویش آیهای را عنوان کرد:
بعضی گفتند: آیه «إِنَّ اللّهَ لاَ یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ»؛
یعنی خداوند جز شرک گناهان دیگر را میبخشد.
بعضی دیگر بر آن بودند که این آیه است:
«وَمَن یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللّهَ یَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَّحِیمًا»
یعنی هر کس خلافکار و ظالم باشد ولی استغفارکند،
خداوند را بخشنده و مهربان خواهد یافت.
عدهای اظهار داشتند آیه
«یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»؛
یعنی ای بندگان من که در حق خود اسراف کردهاید، از رحمت خدا مأیوس نشوید،
زیرا او همه گناهان را می بخشد.
تعدادی هم نظر به این آیه داشتند
«وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَهً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ»
کسانی که اگر کار زشتی انجام دادند و به خودشان ظلم کردند، یاد خدا
می کنند و برای گناهان خویش استغفار میکنند و کیست جز خداوند که گناهان
را ببخشد، بعد از اینکه حضرت نظرات آنان را شنید، فرمودند: از حبیبم رسول
خدا شنیدم که امید بخشترین آیه در قرآن این آیه است:
«َأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ»
سپس پیامبر ادامه داد:
یا علی سوگند به خداوندی که مرا بشیر و نذیر مردم مبعوث کرد، وقتی
که انسان برای نماز وضو بگیرد، گناهانش ریخته میشود و زمانی که
رو به قبله کند، پاک میشود، یا علی مثال اقامه کننده
نمازهای روزانه مثل کسی است که هر روز پنج مرتبه در نهر آبی که
جلوی منزل اوست خود را شستشو دهد.
مرحوم کلینى به نقل از امام جعفر صادق علیه السلام حکایت فرماید:
روزى سه نفر زن حضور پیامبر گرامى اسلام صلّى اللّه علیه و آله شرفیاب شدند.
اوّلین نفر از ایشان اظهار داشت : یا رسول اللّه ! شوهر من گوشت نمى خورد.
دیگرى گفت:شوهرم بوى خوش عطر استفاده نمى کند.
سوّمى عرض کرد: یا رسول اللّه ! شوهرم با من نزدیکى نمى کند.
حضرت
رسول از شنیدن چنین سخنانى ناراحت شد و به سمت مسجد حرکت نمود، پس از وارد
شدن به مسجد در جمع اءصحاب ، بالاى منبر رفت و بعد از حمد و ثناى الهى
چنین فرمود:
چه شده است ! شنیده ام که بعضى از دوستان من گوشت نمى خورند و عدّه اى بوى خوش استعمال نمى کنند و بعضى دیگر با زنان خود هم بستر نمى گردند.
همه بدانید که مَنِ رسول اللّه گوشت مى خورم و بوى خوش استفاده مى کنم و با زنان خود هم بستر مى شوم .پس هرکس از روش من در تمام جهات زندگى روى گردان باشد، من از او بیزار خواهم بود1.
1-فروع کافى : ج 5، ص 496، ح5