صراط المستقیم

 ای که گفتی «فمن یَمُت یَرنی»

یا علی یا علی تو عشق منی

سجده‌ی بی‌شمار می‌کردی

تا سحر ذکر یار می‌کردی

تو امیر دو عالمی به تنت

جامه‌ی وصله دار می کردی

بانی سفره‌های افلاکی

نان جو اختیار می‌کردی

خانه‌ات ساده بود مثل خودت

از تجمّل فرار می‌کردی

تا به زهرا سلام می‌دادی

دل او را بهار می‌کردی

او به تو افتخار می‌کرد و

تو به او افتخار می‌کردی

السّلام ای امام آقا جان