مطلبی درموردهیئت عزاداران اکبریه قاضی جهان

هیئت اکبریه قاضی جهان

     هیئت اکبریه در سال 1348 هجری شمسی به پیشنهاد شهید ابوالفضل خوشبخت و به همت آقایان حاج حسن حسینی، مرحوم حاج علی اسماعیل زاده، ابوالفضل بابازاده و حاج علی محمد صادق زاده طی برگزاری جلسات مختلفی در منزل مرحوم حاج احمد خوشبخت با تدوین اساسنامه و با هدف گسترش و تعمیم دسته جات مذهبی،  نوآوری، رهایی از افکار سنتی و کشاندن مسائل اجتماعی و سیاسی به درون هیئت های حسینی تأسیس گردید و به جهت اینکه توسط تعدادی از جوانان پرشور و خلاق ایجاد شده بود جهت تأسی به حضرت علی اکبر(ع) این پهلوان و شیر مرد جوان کربلا نام«اکبریه» به خود گرفت و بر روی

پرچم آن نقش بست ، باشد که با توسل به شبیه ترین فرد به رسول اکرم(ص) بتوانند همچنانکه در گسترش و بسط احکام و فرایض دینی اسلام و رساندن پیام عاشورا تلاش می نمایند در ایجاد سلامت روحی و تزکیه نفس خویش و شرکت کنندگان در آن نیز سهیم گردند.

     با تأسیس این هیئت به جهت اینکه گردانندگان آن با نیت خیر و محض رضا الهی نسبت به ایجاد آن پیشقدم شده بودند توانست در کمتر از شش ماه بر خیل اعضای هیئت افزوده و علاقمندان و عاشقان حسینی زیادی را دور هم جمع سازد.

     از اولین حرکت های منحصر به فرد هیئت اکبریه که قبلاً سابقه نداشته این بود که در سال 1349 برای اولین بار گروهی از عاشقان حسینی را در قالب کاروانی زیارتی به سرپرستی آقایان حاج ابوالفضل کاظم زاده و حاج ابوالقاسم سلطانی به زیارت حرم مطهر کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س) روانه قم نمود و این بهانه ای گردید تا در سالهای بعد تداوم یافته وکاروان زیارتی از قم به مشهد مقدس نیز اعزام گردید و اینکار همه ساله در ایام اربعین حسینی و ماه صفر تا سال 1359 ادامه یافت و می توان گفت هیئت اکبریه از اولین هیئت هایی بود که در شهرستان آذرشهر اقدام به اعزام کاروان زیارتی در قالب سینه زن و عرب به شهرهای مشهد مقدس و قم نموده بود. این کاروان با حضور در منزل مراجع عظام و حضرات آیات وقت، صحن مقدس امام هشتم و حضرت معصومه و نیز با حضور در مسجد مقدس جمکران به سینه زنی و عزاداری می پرداخت. اقامتگاه این هیئت در شهر قم معمولاً مسافرخانه کرامت نو بود.

    همزمان با انقلاب اسلامی مردم کشورمان این هیئت نیز به جمع هیئت های انقلابی پیوسته و جوانان از طریق این هیئت در تکثیر نوارها و اعلامیه های حضرت امام خمینی(ره) سود می جستند و در بحبوبه تظاهرات خیابانی در نهم آبان 1357 بانی و مؤسس هیئت جناب آقای ابوالفضل خوشبخت به درجه رفیع شهادت نایل گردید و در سالهای بعد نیز هیئت چند تن دیگر از اعضای خود را در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در راه اسلام، ولایت و دفاع از میهن عزیزمان قربانی داد که از آن میان می توان به افرادی چون شهید حسن بایرامی، شهید جعفر عبدلی، شهید ابوالفضل آقامحمدزاده و شهید محمدحسین زینالزاده اشاره نمود.

     در این هیئت جناب آقای مشهدی ابراهیم خلیل پورخلیل از شاگردان مرحوم حاج میرزاعبدالله وثوقی پس از قرائت قرآن توسط اعضای حاضر در جلسه به تفسیر قرآن می پردازد سپس جناب آقای حاج ابوالفضل کاظم زاده به شرح مسائل و احکام شرعی رساله های عملیه مبادرت می ورزد در ادامه یکی از آقایان حاج حسن حسینی و حاج قدیر زینالزاده به بیان مسائل روز و اتفاقات و رویدادهای سیاسی کشور می پردازد و سپس جناب آقای رسول خوشبخت گزیده ای از خطبه های امیر مؤمنان علی (ع) در نهج البلاغه را برای حاضران تشریح می نماید و در خاتمه به خواندن یکی از دعاهای توسل، کمیل، ندبه، زیارت عاشورا و زیارت نامه چهارده معصوم(ع) اقدام می گردد که با اجرای برنامه مرثیه خوانی تعدادی از مداحان به کار خود پایان می دهد. این هیئت در روزهای جمعه و تعطیل صبح ها از ساعت 7 الی 9 صبح و در غیر اینصورت در شب های مختلف بین ساعت 10 الی 12 شب برگزارمی گردد. از برنامه های فوق العاده این هیئت اعزام کاروانهای زیارتی و تفریحی به امامزاده چکان مراغه، دریاچه ارومیه، سرعین و شمال کشور بوده و از بزرگترین برنامه های آن در ایام محرم می توان به برگزاری زیارت عاشورا در صبح روز عاشورا در کنار مزار شهدا و قبور مؤمنین اشاره نمود. یکی از ویژگیهای بارز این هئیت به گفته دست اندرکاران آن اینست که هیچ کس از افراد حاضر را رئیس آن نمی دانند و بلکه صاحب اصلی و رئیس هیئت  را (انشاءالله)حضرت ولی عصر اباصالح المهدی(عج)می دانند.

درباره ابوالفضل خوشبخت اولین شهید شهرستان آذرشهر و موسس هیئت اکبریه قاضی جهان

     شهید ابوالفضل خوشبخت قاضی جهانی فرزند حاج احمد است که در سال 1325 هجری شمسی در قاضی جهان در خانواده ای مذهبی و انقلابی دیده به جهان گشود وی پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی وارد کسب و کار گردیده و ابتدا مدتی در کنار پدرش به امر کشاورزی می پردازد و سپس به قالیبافی روی آورده و پس از به کار انداختن کارگاه قالیبافی در سال 1352 در آذرشهر به تجارت قالی پرداخت.

     شهید خوشبخت از عاشقان و شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارت بود لذا به مداحی و مرثیه سرائی چهارده معصوم می پرداخت و در این راه از هیچ کوششی دریغ نمی کرد چنانچه در سال 1348هجری شمسی به پشنهاد وی هیئت اکبریه قاضی جهان تأسیس و راه اندازی گردید و توانست در جهت بسط و توسعه معارف اسلامی خدمات در خور توجهی ارائه نماید و در امر پخش اعلامیه ها و نوارهای امام راحل و نیز آگاهی مردم انقلابی قاضی جهان از طریق این هیئت به موفقیت های روز افزونی دست یابد.

     شهید خوشبخت پس از شهید آیت الله شیخ حسین غفاری که در دی ماه 1352 در زندان ساواک بوسیله عوامل اطلاعاتی رژیم به درجه شهادت رسیده بود بعنوان اولین شهید منطقه آذرشهر محسوب می شود که در درگیریهای خیابانی با عوامل رژیم جان به جان آفرین تسلیم و با شهادتش آغاز گر حرکت های بعدی مردم آذرشهر تا پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن گردید.

     شایان ذکر است پدر آن شهید، مرحوم حاج احمد خوشبخت با آیت الله شهید مدنی به جهت همسفری در زیارت خانه خدا، دوستی و رفاقت دیرینه داشت و پس از شهادت شهید خوشبخت، شهید مدنی با حضور در منزل این شهید نسبت به مقام مشامخ این شهید ادای احترام نمود و جهت انسجام حرکتهای انقلابی مردم قاضی جهان توصیه ها و رهنمودهای لازم را ارائه فرمودند. رسول خوشبخت در مورد برادر شهیدش می گوید:« وی شخصی با اخلاق و انساندوست بود و همیشه از حق پشتیبانی می نمود ولو به زیان خود وی تمام می شد و توصیه میکرد که سعی کنید در عمل نیت پاک و خالص داشته باشید چه بسا اشخاصی هستند که عمرشان رادرعبادت وقرائت قرآن سپری نموده انداما زمانیکه ازدنیارفته اند بی ایمان بوده اند و در مقابل افرادی نیز بوده اند که خود را گنه کار و پست ترین افراد جامعه تلقی نموده اند اماسرانجام با یک عمل خالصانه و خداپسند مغفور و با ایمان دنیا را ترک گفته اند لذا سعی کنید مردم را از خود نرنجانید و با خلق و خویی نیک با ایشان مدارا نمایید».

     بعد از شهادت ابوالفضل خوشبخت، شاعر بزرگ کشورمان جناب آقای کریمی مراغه ای در مورد وی چنین سرود که این شعر بر روی قبر وی نقش بسته است:

بهارم شد خزان از تیر جانسوز                          بدست پاسبانان تبه کار

شهید دست استبداد گشتم                          براه دین نمودم ثار ایثار

ابوالفضلم بلی خوشبخت بودم                           بقرآنم زجان گشتم فدا کار

هزار و سیصد و پنجاه و هفتم                           نه آبان شدم فارغ از این دار